Emili Dikinson, rođena 10. decembra 1830. godine, jedna je od najvećih pesnikinja svih vremena. Njena porodica je imala duboke korene u Novoj Engleskoj. Njen deda po ocu, Semjuel Dikinson, bio je dobro poznat kao osnivač koledža Amherst.
Njen otac je radio u Amherstu i služio je kao državni zakonodavac. Oženio se Emili Norkros 1828. godine sa kojom je dobio troje dece - Vilijama Ostina, Emili i Laviniju Norkros.
Emili se školovala na Akademiji Amherst sedam godina, a zatim je godinu dana pohađala žensku bogosloviju Mount Holioke. Iako su precizni razlozi za njen konačni odlazak sa akademije 1848. ostali nepoznati, nagađa se da je uzrok napuštanja školovanja bio njeno krhko emocionalno stanje. Samo je deset od 1.800 napisanih pesama objavljeno za njenoga života, za što je uveliko zaslužan i njen povučeni način života. Naime, Dikinson je svoje pesme slala samo najbližim prijateljima. Zbog lošeg zdravlja, veći deo mlađih dana provela je zatvorena u četiri zida svog doma, ali upravo je to dalo dodatnu dimenziju njenom radu, naglašavajući svoje duboke emocije kao i odnos prema ljubavi i smrti koji je često ispitivala.
Tajna i zabranjena ljubav
Deo njenih stihova je posvećeno ženskom, a ne muškom subjektu (she, a ne he) zbog čega su neke od recentnih analiza njenog stvaralađtva otvorile prostor za njihovu interpretaciju u lezbijskom ključu. Kao dodatan “dokaz” u tom smislu tu je i činjenica da je Dikinson autorka više pisama, ili radije “pisama-pesama”, posvećenih jetrvi Suzan Hantington Gilbert Dikinson s kojom je negovala blisko prijateljstvo za koje pojedini autori nagađaju da je bilo i više od toga.
Pesme su otkrivene tek nakon njene smrti
Emili Dikinson umrla je 1886. godine, a velik broj njenih pesama otkriven je tek nakon njene smrti. Prva zbirka pesama objavljena je već 1890. godine, ali bila je uveliko modifikovana kako bi se zadovoljila ukus tog doba. Njene su pesme od tada objavljivane mnogo puta, ali u svom su originalnom obliku objavljene tek 1998. godine
Autor: Iva Besarabić
