Linta je u saopštenju ocenjuje da je u Hrvatskoj redovna i normalna pojava da se javno negira genocid nad srpskim narodom koji je počinjen za vreme NDH i da se u toj zemlji "slobodno objavljaju i održavaju promocije revizionističkih knjiga i filmova čiji je cilj da se Jasenovac prikaže kao radni logor u kome su logoraši imali pristojne uslove života i gledali pozorišne predstave i bavili se sportskim aktivnostima".

Dodaje da se objavljuju i knjige i tekstovi u kojima se negira genocid nad srpskim narodom počinjen na brojnim drugim mestima širom NDH, kao i da nije zakonski sankcionisano javno negiranje genocida nad Srbima, što je, navodi, samo jedan u nizu dokaza da je temelj današnje Hrvatske ustaštvo i NDH. Linta smatra i da je krajnje vrijeme da se snimi film Deca Kozare, kako bi se na istinit način prikazala tragedija.

Linta je u saopštenju naveo da je tokom ofanzive, koja je počela 10. juna 1942. godine na Kozari satrla skoro sve srpsko, da je na području Kozare i Potkozarja ubijeno oko 40.000 srpskih civila, a oko 70.000 proterano i odvedeno u logore.

Dodaje da mnoštvo dokumenata, izjava ljudi i svedočanstava potvđuju nespornu činjenicu da je u Sisku bio pravi ustaški koncentacioni logor za decu, a ne dečije prihvatilište. U logoru je od avgusta 1942. do januara 1943. godine bilo zatvoreno oko 7.000 dečaka i devočica, Srba sa Kozare, ali i sa Banije, Korduna, Slavonije i drugih područja.

Linta navodi i da je dečji logor u Sisku bio nekoliko meseci mesto užasa i strave, da svedočenja govore da su deca bila gola i bosa bez pokrivača i da su ležala su na golim podovima i betonu ili sa nešto malo slame, kao i da je smrtnost dece zbog stravičnih uslova života i zaraznih bolesti bila je velika.