Pristalice opozicije ubacile su baklju u Gradsku kuću u Novom Sadu i izazvale požar.
Gradska kuća je, pored Katoličke crkve, najmonumentalnija građevina u Novom Sadu s kraja XIX veka.
Ona je podignuta 1895. godine, na Trgu Slobode, u samom srcu „Srpske Atine“, a i dan danas važi za jednu od najlepših građevina u Novom Sadu. Ipak grad postoji mnogo duže od jednog veka, te je Novi Sad i mnogo ranije morao da ima zgradu “Magistrat”, kako se onda nazivala gradska uprava.
U Februaru 1748. godine Petrovaradinski Šanac je otkupljenom privilegijom postao “slobodan kraljevski grad”, dobio svoju samoupravu i ime Novi Sad. Ubrzo se organizovala i prva uprava grada i trebalo je naći odgovarajuću kuću sa potrebnim prostorijama za činovničke kancelarije.
U to vreme, u gradu nije bio baš veliki izbor takvih kuća, te je prva Gradska kuća bila smeštena u staru takozvanu „Komorsku kuću“ koja se nalazila, otprilike, na zemljištu gde je danas raskrsnica Bulevara Mihajla Pupina sa ulicama Kralja Aleksandra i Železničkom ili na prostoru današnje Glavne pošte.
OPOZICIJA ZAPALILA GRADSKU KUĆU: GORI KULTURNO-ISTORIJSKI SPOMENIK IZ 1895. GODINE! pic.twitter.com/AJ0DPPl42P
— Detektor laži (@LaziDetektor) 05. новембар 2024.
Ipak, prostor na kom se nalazila Komorska kuća, kao i sama kuća, nisu bili adekvatni za tako važnu ustanovu. Smatralo se da “Varoška kuća” ne treba tu da ostane, na “kraju varoši”, a osim toga, pored nje je bila jevrejska bogomolja i iza nje se prostirala baruština “Mali liman”.
Još jedan razlog za selidbu bio je taj što je trebalo da se ono zemljište gde je bila komorska kuća ustupiti doseljenim Jermenima za zidanje njihove crkve i parohijskog doma i da se odande ukloni jevrejska bogomolja i parceliše preostalo zemljište.
Proces traganja za novom Gradskom kućom je trajao duže nego što je bilo predviđeno, ali za 30 godina je pronađena zamena na mestu gde se danas nalazi levo krilo nove Gradske kuće.
Tada je vlasnik kuće na uglu glavnog gradskog trga i Glavne ulice bio bogati trgovac stokom Petar Ferenci koji je izdao gradskoj upravi pod zakup svoju veliku jednospratnicu i ona je služila kao zgrada Magistrata sve do podizanja današnje velelpne građevine.
Autor: Iva Besarabić
