Hrvatska akademija nauka i umetnosti pokrenula je inicijativu da uslov vlade Hrvatske za ulazak Srbije u EU bude "priznanje hrvatskog jezika kao posebnog, nezavisnog, standardnog i jednog od zvaničnih jezika Evropske unije”.

Ratko Dmitrović, ministar za brigu o porodici i demografiji, kaže da je ova stvar neverovatna i nelogična, ali nije jedina koja je takva.

- Mi plaćamo, i plašim se da ćemo kao narod uvek da plaćamo, jednu strašnu grešku, a to je prihvatanje ideje stvaranja velike države Južnih Slovena, odnosno Jugoslavije. To je možda u tom tenutku bila, neki bi rekli, veličanstvena ideja – kaže ministar za “Novo jutro”.

Prihvatanje hrvatskog jezika kao posebnog je, ocenjuje on, apsurdno.

- U lingvistici, podudarnost i sličnosti dva jezika od 75 do 80 odsto smatra se jednim jezikom. Takozvani hrvatski i srpski jezik podudaraju se 99,5 odsto – kaže Dmitrović.

Ističe da Hrvati insistiraju na tome da govore drugim jezikom, a za to smo krivi – mi.

- Nemam običaj da druge optužujem za sve, a u ovom slučaju smo svakako mi krivi, jer se zna dan kada smo mi Hrvatima dali jezik, odnosno potpisali da mogu da ga koriste i zovu hrvatskim. Reč je o 1850. godini i Bečkom književnom dogovoru – kaže Dmitrović.

Podseća da je Sava Mrkalj sa Korduna najveći reformator našeg jezika, a za njega je Jernej Kopitar rekao: “Ako postoji genije na polju lingvistike, to je Sava Mrkalj”.

- Sve do kraja 19. veka hrvatski filolozi govore da je reč o jednom jeziku. Onda se 1918. stvara Jugoslavija i tada se Srbi odriču svega, počev od svoje države. Dolazimo do Novosadskog dogovora 1954. o standardizaciji srpskohrvatskog jezika. Međutim, 1967. godine Hrvatska prvi put izlazi sa snažnim iskorakom na polju lingvistike, sa Deklaracijom o jeziku. Prema njoj, hrvatski jezik kao takav postoji. Reč je o jeziku koji se koristi u Hrvatskoj i kojim se služe oni koji žive u Hrvatskoj – kaže Dmitrović i dodaje:

Gotovo je sramota da oni koji se bave jezikom kažu da su to dva jezika!