Na današnji dan, 20. marta 1993. godine, u granatiranju na planini Ozren, poginuo je Spomenko Gostić, najmlađi odlikovani borac Vojske Republike Srpske.
Imao je samo 15 godina kada je stradao, a njegov hrabri život i prerana smrt ostali su simbol ratnih stradanja i herojstva.
Spomenko Gostić rođen je 1978. godine i odrastao u Maglaju. Rano je ostao bez majke, koja je preminula u aprilu 1992. godine. Ubrzo nakon toga, u septembru iste godine, u granatiranju njegovog sela Jovići poginula je i njegova baka, poslednji član porodice s kojim je živeo. Ostao je potpuno sam u ratnom vihoru.
Nakon što je izgubio porodicu, Spomenko se priključio Vojsci Republike Srpske. Isprva je bio kurir, a zatim je prevozio hranu vojnicima konjskom zapregom. Tokom jedne od tih misija naišao je na minu i lakše je ranjen, dok su konji stradali. Nakon toga prešao je kod artiljeraca, gde je nastavio borbu do svog poslednjeg dana.
Spomenko Gostić stradao je 20. marta 1993. godine u napadu tzv. Armije Republike Bosne i Hercegovine na Ozren. Pogođen je granatom zajedno sa još petoricom srpskih vojnika. Sahranjen je na groblju u Gornjem Ulišnjaku, pored majke i bake.
Za hrabrost i posvećenost svom narodu, posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod. Njegova priča nije zaboravljena - u Doboju mu je 2014. godine podignuta spomen-bista, dok je 2017. godine jedna ulica u Višegradu dobila njegovo ime.
U ratu su ga zvali "Mali Obilić", ne samo zbog mladosti, već i zbog hrabrosti kojom je pod kišom metaka izvlačio ranjene saborce sa linije fronta. Njegove reči iz jednog intervjua ostale su zapamćene: "Ne plašim se. Nekad imam malo strah, ali savlada se i to."
Spomenko Gostić ostaje simbol hrabrosti i tragedije jednog izgubljenog detinjstva u ratu.
