Među mnogobrojnim drugim potresnim pričama zabeleženim ovih dana, nakon Drugog svetskog rata možda najtežih i najcrnjih u istoriji našeg naroda, pojavio se i kratki zapis o devojčici koja je od straha i stresa koji je preživela u potpunosti osedela.

Naime, među izbeglicama koje su prihvaćene u Kotoru bila je i jedna devojčica od 12 godina, koja je na putu od Kninske krajine do Crne Gore potpuno osedela, pisao je tada naš list.

Ljudi iz Crvenog krsta, koji su tada radili na pomoći i dočekivanju izbeglica, svedočili su tada da su bili šokirani, i da su takvi slučajevi do tada bili poznati samo za odrasle.

- Mi smo već pokrenuli akcije solidarnosti, koje su prve rezultate koliko juče dale u Kotoru, Baru i Nikšiću, a u Mojkovcu ima i građana koji su ponudili svoje kuće za smeštaj izbeglica. Sakupljamo pomoć, a mnogi dolaze i sami da ponude novac, odeću ili hranu - naveli su tada iz Crvenog krsta.

Kako je počela "Oluja"?

Podsetimo, odluka o zločinačkoj akciji "Oluja" doneta je 31. jula 1995. godine na Brionima, kada je na sastanku sa tadašnjim vojnim vrhom hrvatski predsednik Franjo Tuđman izjavio:

- Tema naše današnje rasprave je nanošenje takvih udaraca da Srbi praktično nestanu sa ovih prostora... Imamo podršku Nemačke, NATO-a, a delimično i Amerike - stvar je hitna!

Četiri dana kasnije u pet sati ujutru krenuo je kombinovani napad stotine hiljada hrvatskih bojevnika na sve linije odbrane zaštićene zone Ujedinjenih nacija, na celokupnu teritoriju Republike Srpske Krajine. Podršku hrvatskim vojnicima pružalo je 15.000 vojnika muslimanskog Petog korpusa armije BiH, iako to nikada zvanično nisu priznale, SAD su davale direktnu vazduhoplovnu, vatrenu, izviđačku, obaveštajnu i logističku podršku hrvatskim oružanim snagama.

Saradnju sa SAD priznao je tadašnji šef Hrvatske obaveštajne službe, Tuđmanov sin Miroslav, kao i američki ambasador u Zagrebu - Piter Galbrajt, koji je pre četiri godine u intervjuu za Slobodnu Dalmaciju izjavio:

- U Oluji su se dogodili vrlo ozbiljni zločini. Sistemski su paljene i pljačkane srpske kuće i ubijani civili koji su tamo zatečeni.

Granatiranje izbegličke kolone 5. avgust 1995.

U strahu i panici stotine hiljada Srba krenulo je prema Petrovačkoj cesti ka Srbiji da bi spasilo goli život. Iako je kretanje izbeglica bilo uočljivo, jer su išli u kilometarskim kolonama u kolima, traktorima i peške, hrvatske snage su ih granatirale i bombardovale iz aviona, nadomak sela Tomina kod Savskog mosta. Zatim su kolonu presretali i Hrvati naoružani do zuba. Izbacivali su ih iz kola i mučki ubijali. Nekada pojedinačno, a nekad na gomili.

- Nas žene bi šamarali, a muškarce tukli. Kidali bi garderobu sa nas, pogotovu ko je imao uniformu, i psovali pre nego ubiju - "Ubij go*na! Je*em li vam majku četničku, ubij sve dok ne nestanu" - priča žena iz kolone, koja je stigla do Srbije, ali traume nosi sa sobom do kraja života.

- U koloni mi je izgorela majka, otac, a od devojčice od šest meseci samo ručica ostala. Onda sam legla preko sina, da ga telom spasim, da rakete i bombe mene ubiju, da mi dete ostane - priseća se strašnih prizora meštanka Knina.

Dakle, zločinačka akcija "Oluja" koju je tada otpočela Hrvatska rezultirala je najvećim etničkim čišćenjem Srba. U akciji je proterano više od 250.000 Srba, a 1.852 ubijeno.

Autor: