Ostavio je veliki trag u domaćoj muzici!
Dragoljub Đuričić, poznati bubnjar, preminuo je danas od posledica koronavirusa u 68. godini. On je prošle nedelje potražio lekarsku pomoć jer se osećao loše i imao visoku temperaturu. Tada je hospitalizovan, ali je bitku sa virusom izgubio.
Foto: Wikipedia.org/Ivonak
Dragoljub Đuričić rođen je 10. februara 1953. godine na Cetinju. Početkom 70-tih godina u Herceg Novom sa svojim školskim drugovima osniva prvu grupu pod imenom "The End", zatim grupu "Krune", da bi '72. se priključio već poznatoj grupi "Exodus". Krajem '72. godine osniva svoju grupu "Veritas" i vrlo brzo postaju poznati. 1975. godine se seli u Beograd u želji za daljim napredovanjem. Priključuje se grupi "Ribelli" sa kojom nastupa po čitavoj SFRJ prateći gotovo sve popularne pevače pop i rock muzike tog vremena ( Z.Pejaković, D.Prelević, K.Monteno, D.Popović, A.Dedić, G.Novak, L.Novaković, B.Veletanić, N.Knežević I mnogi drugi). 1977. godine nastupa u grupi "Mama-Coco" na čelu sa Vladom Nikodijevićem i pevačem Dadom Topićem. 1978. godine grupa "Mama-Coco" prati Zdravka Čolića na do tada a i posle najvećoj turneji po SFRJ koja se zvala "Putujući zemljotres". Tada se snima i prvi muzički film tadašnje Jugoslavije "Putujući zemljotres".
Foto: Wikipedia.org/Medija Centar Beograd/BokicaK
Krajem '70-ih i početkom '80-ih godina, Đuričić je svirao u dva poznata benda: prvo u "YU grupi" (2 godine), a zatim u "Leb i Sol" (6 godina). Ostvario je uspesnu saradnju sa grupom Rolling Stones. 1987. godine prelazi u hard rock grupu "Kerber" (3 godine), nakon čega se ponovo vratio u "Leb i Sol". U međuvremenu je sarađivao sa velikim brojem različitih – od svetski najpoznatijih do alternativnih umetnika. Snimio je 70-tak albuma, što kao studijski muzičar, što kao član grupa u kojima je svirao. U karijeri je odsvirao vise od 6000 koncerata na svim kontinentima sem Antarktika. Od 1997. godine vođa je orkestra koji prati najpopularnijeg pevača na balkanu Zdravka Čolića. Njegov prepoznatljivi način sviranja u kome uvek postoji balans između emocija i tehnike učinio ga je izuzetno poštovanim, dok je njegova komunikativna priroda doprinela da on postane jedan od najpopularnijih jugoslovenskih muzičara uopšte. Đuričić je jedan od retkih koji je prekršio pravilo da bubnjari nemaju svoj "opis radnog zadatka", već je bubnjeve izbacio u prvi plan i ubacio ih u grupu vodećih solističkih instrumenata.
Autor: N.V.
