Američki i norveški naučnici analizirali su 870 mališana, između šest i 12 godina, i došli su do zaključka da vreme provedeno uz igrice dečacima nije stvorilo problem u društvenom razvoju, dok su njihove vršnjakinje imale slabije razvijene socijalne veštine.

Proučavali su i razlike u ponašanju, u odnosu na to da li deca igraju sama igrice sa nepoznatima ili u društvu prijatelja. Oni koji su igrali sami, imali su manju verovatnoću da uspostave važne odnose u životu.

Takođe, devojčice koje su imale problem sa debljinom više su provodile vreme uz igrice, baš kao i deca kojoj su nedostajali prijatelji i bila slabije prihvaćena u društvu.